شیوع علایم طبی در اسکی بازان حرفه ای ایران

زمینه: علایم طبی که در حضور اختلال تعادل غیرطبیعی و سرگیجه بروز پیدا می کند، بیماری اسکی معرفی شده؛ ولی معیارهای تشخیصی این بیماری مشخص نیست. این مطالعه به منظور تعیین دقیق علایم طبی که در حین یا بلافاصله پس از اسکی پدید می آیند، انجام شد.روش کار: در یک مطالعه مقطعی در پیست دیزین در سال 1384، اسکی بازان مورد مطالعه قرار گرفتند. با استفاده از پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک، سوابق طبی و علایم ایجاد شده برای فرد در طی پرداختن به اسکی و مدت زمان پایداری علایم گردآوری شد. از آزمون مجذور کای، تست دقیق فیشر، t-test و آزمون غیر پارامتری من ویتنی استفاده شد. P کمتر از 0.05 نیز معنی دار تلقی گردید.یافته ها: تعداد 1448 نفر با میانگین سنی 2/25 (±8.4) سال مورد بررسی قرار گرفتند که 74% آنان مرد بودند. عینک یا لنز در 52% اسکی بازان در طی زندگی روزمره و 4/83% در طی اسکی استفاده می شد. اختلالات بینایی نیز در 2/15% افراد یافت شد. حداقل یک علامت طبی در 1/20% و بیش از یک علامت در 6/3% اسکی بازان بروز کرد. شایع ترین علایم طبی نیستاگموس، سردرد و سرگیجه واقعی بود. سابقه آسیب حین اسکی، استفاده از عینک یا لنز در زندگی روزمره، سابقه اختلال بینایی و مصرف سیگار با بروز علایم ارتباط داشت. مصرف الکل در 2/31% افراد گزارش شد که با بروز علایم، ارتباط حد مرزی داشت. سن، جنس، میانگین زمان، دفعات و سال های اسکی، سابقه استفاده از عینک یا لنز در حین اسکی و سابقه بیماری مسافرت با بروز علایم ارتباط نداشت. نتیجه گیری: بروز حداقل دو علامت در 6/3% اسکی بازان، تقویت کننده این تئوری است که بیماری اسکی یک اختلال در اسکی بازان بوده و از سایر اختلالات شناخته شده مجزا می باشد.